04 gru Dobre włoskie wina
Włosi są największym producentem wina na świecie (58 milionów hektolitrów w 2018 roku) – zaspokajają aż 20 procent światowej produkcji. To znacząco więcej niż jakikolwiek inny kraj (kolejna jest Francja z około 49,1 mln hl). Oznacza to, że Włosi prawdopodobnie na winie znają się tak dobrze, jak żaden inny naród.
Wina na wyciągniącie ręki
Jeszcze niedawno trzeba było przejechać setki kilometrów aby cieszyć się tym historycznym trunkiem. Aktualnie w naszym kraju, zwłaszcza w dużych miastach, miłośnicy wina mają bogaty wybór. Częste degustacje, prezentacje krajów i regionów winiarskich, specjalne oferty importerów i panele degustacyjne oraz coraz liczniejsze winoteki z bogatymi ofertami oraz fachowymi poradami sommelierów sprawiają, że można skomponować bogatą domową piwniczkę do której warto sięgać nie tylko przy wyjątkowych okazjach. Wina, jak wiadomo, są na każdy dzień; od tych stołowych aż po wina najwyższej jakości z chronioną i gwarantowaną nazwą pochodzenia. W wielu krajach starego kontynentu wino często jest wytwarzane przez domowników i konsumowane codziennie.
Historia włoskiej winnicy z północy Włoch
Taką właśnie rodziną jest familia Minini z regionu Lombardia. Firma została założona w 1920 roku przez Francesco Minini, młodego żołnierza powracającego z Wielkiej Wojny. W erze gospodarki wiejskiej, inwestując własne oszczędności otworzył małą winnicę i z wielką determinacją zaczął uprawiać winogrona. Od tego czasu miłość do ziemi stała się wyróżnikiem tej rodziny.
Rozwój firmy przeszedł postęp gospodarczy i społeczny kraju w XX wieku. Okoliczności te pozwoliły na poszerzenie dystrybucji lokalnych win na dalsze regiony. Po drugiej wojnie światowej Francesco Minini, przy pomocy dwóch synów Franca i Battisty, kontynuował rodzinny biznes, w trudnych latach wojennych.
W związku z boomem gospodarczym w latach sześćdziesiątych konieczne było przejście do nowej i większej winiarni. Po jej restrukturyzacji i ekspansji to jest nadal główna siedziba firmy. Rodzina Minini nigdy nie zapomniała o stałym związku ze swoją ziemią. Pierwsze projekty współpracy z rolnikami ze wszystkich najważniejszych włoskich regionów pochodzą z tego właśnie okresu. Pozyskane kontakty pozwoliły na rozszerzenie wyboru win, ugruntowując w ten spoób swoją pozycję na rynku międzynarodowym.
Celem trzeciej generacji winiarzy z rodziny Minini jest ekspansja poza granice Włoch do jak największej liczby odbiorców.
Klasyfikacja włoskich win
Klasyfikacja słóży przede wszystkim określeniu jakości wina a co za tym idzie wpływa w dużej mierze na jego cenę.
Wina stołowe
Wina stołowe to najtańszy rodzaj win, których produkcja nie jest objęta ścisłymi wymogami jakości. Jest to najniższa kategoria win. Na ich etykiecie nie precyzuje się, z jakiego obszaru pochodzą. Producent nie musi podawać żadnych informacji z wyjątkiem kraju pochodzenia, zawartości alkoholu i nazwy. Na niektórych winach stołowych znajdziemy nawet informację, że winogrona zebrano w krajach UE, ponieważ wina stołowe nie muszą być robione z gron wyhodowanych w jednym konkretnym kraju.
Podział wina stołowego wyodrębnia wina wytrawne i półwytrawne. W składzie tych pierwszych znajduje się od 0 do 10g cukru na 1 litr płynu, a w drugich – od 10 do 30g cukru na 1 litr.
Do wyższej kategorii win niemarkowych należą te trunki, których jakość gwarantowana jest regionem kraju pochodzenia.
Wina regionalne
Są to wina, które nie zostały dopuszczone do kategorii win apelacyjnych. W tym przypadku jest jasno powiedziane w jakich granicach powinna zamykać się winnica aby została ona wliczona w poczet win regionalnych oraz aby na etykiecie mogła zostać umieszczona nazwa regionu. Warto zaznaczyć, że istnieje wielu producentów win, którzy ograniczają wydajność z hektara i robią rewelacyjne wina, które nie wchodzą jednak w skład win apelacyjnych. Najczęstszym powodem jest stosowanie szczepów, które nie są tradycyjne dla danego terenu.
Wina regionalne, które noszą nazwę znaną, a pochodzenie jest bezsporne, to pewność podwyższonej jakości.
Wina z apelacji
We Włoszech system apelacyjny jest dwustopniowy: mamy zarówno DOC (denominazione di origine controllata), jak DOCG (denominazione di origine controllata e garantita), przypisywaną tylko najlepszym winom.
Wina gronowe markowe, inaczej gatunkowe, dzielą się na dwie kategorie:
- wina wysokiej jakości – proces uprawy wymienionej odmiany winorośli z określonego terenu, zbioru i produkcji jest urzędowo kontrolowany.
DOC – chroniona nazwa pochodzenia. Odpowiada francuskim AOC; obecnie często zastępowane oznaczenim unijnym: DOP (Denominazione di origine protetta), które dotyczy nie tylko win, ale i innych produktów spożywczych.
- wina najwyższej jakości. – gwarantowa jakość charakteryzuje się tym, że wina pochodzą z obszarów o dokładnie wyznaczonych granicach, deklarowanych na etykiecie określeniem odmiany winorośli, regionu i kraju
D.O.C.G. – chroniona i gwarantowana nazwa pochodzenia. Takie oznaczenia posiadają wina włoskie najwyższej klasy, pochodzące z kontrolowanych i gwarantowanych rejonów uprawnych: w porównaniu do D.O.C. np. ilość hektolitrów uzyskanych z jednego hektara jest niższa, aby poprawić jakość wina. Zaświadczenie DOCG wydaje się po przeprowadzeniu szczegółowej analizy technicznej oraz komisyjnej degustacji wina.
Włoska kategoria wina, indicazione geografica tipica (IGT) – symbol indywidualności
W skali jakości wina, IGT (chronione oznaczenie geograficzne) mieszczą się między winem stołowym a winem z apelacji. Wraz z konkretną nazwą regionu winiarskiego, na ogół stanowią kategorię znajdującą się poniżej win z jakościowym oznaczeniem apelacji kontrolowanego pochodzenia.
Oznaczenie zostało wprowadzone ustawą nr 164 z 10 lutego 1992. Trafiają do niej wina, które nie spełniają warunków wyższych kategorii DOC lub DOCG. Jest tak z dwóch powodów: nie potrafią lub nie chcą. Ten drugi powód wybrali producenci najciekawszych toskańskich win-outsiderów, czyli supertoskanów. W Toskanii IGT stało się symbolem jakości, dążenia do perfekcji oraz indywidualności.
Co to są Supertoscany?
Pierwsze supertoskany były sklasyfikowane jako wina domowe a następnie jako IGT. Powstały w latach 60-tych i 70-tych minionego wieku. Wina powstały dlatego, że wybitni winiarze toskańscy zaczęli robić wina z innych szczepów niż dozwolone w apelacji. Kiedy winiarz nie przestrzegał zasad apelacji, nie mógł robić win z oznaczeniem DOC. Tym samym takie wino wchodziło w kategorię win stołowych, a w najlepszym razie – regionalnych. Obecnie supertoscany powstają głównie z międzynarodowych szczepów takich jak cabernet sauvignon, cabernet franc i merlot. Z czasem stały się one najdroższymi i najznakomitszymi winami stołowymi na świecie. Przykładem może tu być Sassicaia, z toskańskiego podregionu o nazwie Bolgheri (w Polsce osiąga ceny od 700 zł wzwyż). Obecnie supertoskany są produktami tak prestiżowymi, że nie określa się ich mianem wina stołowego ale Toscana IGT lub Bolgheri DOC. Apelacja IGT powstała w latach 90-tych, aby lokalni winiarze mogli tworzyć wina jakościowe z odmian bordoskich.
Mea Culpa – heretyckie włoskie wino
Wyrażenie oznaczające przyznanie się do błędu zostało wybrane jako imię dla tego oryginalnego wina pochodzącego z południa Włoch.
Winiarnia Minini idąc w ślady odważnych toskańskich pionierów proponuje wino innowacyjne, pochodzące z wielu winnic południa, odkrywając na nowo wartość tradycji przy pomocy nowych technologii.
To czerwone wino o wielkim bogactwie smaków jest wynikiem pracy wielu ludzi, którzy w różnych miejscach niezwykłego południa Włoch przyczynili się do stworzenia synergii smaków, zapachów i wrażeń, które są zamknięte w każdej butelce MEA CULPA.
Oryginalność i herezja to próba połączenia doskonałości dwóch włoskich regionów, Apulii i Sycylii, w celu uzyskania intrygującej równowagi siły i elegancji. Udało się to dzięki odmianom winorośli wybranych do tego projektu (ok. 60% Primitivo z apulijskiego Salento oraz 40% Syrah i Merlot z Sycylii)
Ciężka praca, a przede wszystkim szacunek dla winogron podczas ich uprawy, zbioru, suszenia, winifikacji oraz dojrzewania w eleganckim i dyskretnym drewnie zaowocowały trunkiem, który zaskakuje swoją mięsistą strukturą, łączy naturalną miękkość z aksamitnymi lecz zdecydowanymi tonami.
Kiedy odkorkujesz butelkę MEA CULPA i wlejesz ją do dużej szklanki, uderza ona intensywnym fioletowym kolorem, żywym, nie ponurym. Natychmiast zaskakuje zapachem z nutą czekolady, która wkrótce przekształca się w wyraźne nuty truskawek i malin. Owocowy bukiet flirtuje z subtelnymi niuansami wanilii.
MEA CULPA zaskakuje.
Najlepij serwować w niskiej temperaturze, prosto z piwnicy 16/18 ° C (lub schłodzić wcześniej w lodówce), doskonały stosunek jakości do ceny.